نقد و بررسی سریال کره‌ای «موش»
تصور می‌کنید زندگی در دنیایی که شما را تبدیل به یک موش آزمایشگاهی می‌کند، چگونه است؟!
از آن‌جایی که ژنتیک نقش به‌سزایی را در شکل‌گیری خصوصیات رفتاری انسان‌ها ایفا می‌کند، به نظر شما چه اتفاقی می‌افتد اگر ژنی منحصربه‌فرد بتواند از نسلی به نسل بعد منتقل شده و به متولدشدن انسانی بینجامد که درحقیقت هیولایی جامعه‌گریز بوده و مرتکب قتل‌های زنجیره‌ای می‌شود؟ همان‌طور که می‌دانید، انسان‌ها به‌واسطۀ ساختار ژنتیکی والدین خود و جامعه‌ای که در آن پرورش می‌یابند، به شخصیتی تبدیل می‌شوند که در حال حاضر آن را زندگی می‌کنند. «موش» با نگاهی متفاوت به مقولۀ ژنتیک انسانی و علم جامعه‌شناسی زمینه را برای همراهی مخاطب با یک ماجراجویی کارآگاهانۀ هیجان‌انگیز فراهم می‌سازد. من امروز اینجا هستم تا از زوایای گوناگون به نقد و بررسی سریال کره‌ای موش پرداخته و شما را با خود به سرزمین جدیدی در دنیای کی‌دراما ببرم. آماده‌اید؟!
پیش از پرداختن به اصل فیلم‌نامه و صحنه‌پردازی‌های سریال، لازم است بدانید این درام، که پخش آن از تاریخ سوم مارس ۲۰۲۱ آغاز شده و تا ۲۰ مه ۲۰۲۱ ادامه یافت، ساخته و پرداختۀ کارگردانان «چوی جون به» و «کانگ چول وو» بوده و فیلم‌نامه‌نویسی آن را «چوی ران» که یکی از بازیگران و نویسندگان مشهور کرۀ جنوبی شناخته می‌شود، برعهده داشته است.
معرفی سریال کره‌ای موش
ماجرا از سال ۱۹۹۵ آغاز می‌شود؛ از دنیای «سونگ جی یون» دختر جوانی که فرزند «هان سو جون» را باردار بوده و غافل از این‌که شوهرش همان قاتل زنجیره‌ای معروف به «شکارچی سر» است، روزهای شیرینی را می‌گذراند.
درنهایت، هان سو جون که به‌عنوان پزشکی حاذق شهرت زیادی کسب کرده است، از طریق کودکی به نام گو موچی، که شاهد کشته‌شدن والدینش توسط او بوده است، شناسایی شده و به جرم قتل‌های زنجیره‌ای گرفتار قانون می‌شود.
جی یون که ناباورانه مات‌ومبهوت حوادثی است که در مدت‌زمانی کوتاه بر سرش آوار گشته‌اند، در صدد بررسی ژنتیک فرزندش از طریق دکتر دانیل لی برمی‌آید. او عاجزانه می‌خواهد بداند که آیا ممکن است فرزندش نیز مانند هان سو جون به بیماری روانی و جامعه‌گریز تبدیل شود یا خیر. سونگ جی یون در رفت‌وآمدهای متعدد خود به بیمارستان، با زنی آشنا می‌شود که او نیز حامل فرزندی با ژن روانی است. این دو زن در خلال صحبت‌های خود پیرامون ژن اختلال شخصیتی سایکوپاتی، به تصمیمی می‌رسند که زندگی و آیندۀ دو فرزند را برای همیشه تغییر می‌دهد.
سال‌ها بعد، پروندۀ قتل زنجیره‌ای جدیدی باز می‌شود و موچی که هنوز هم تحت‌تأثیر آسیب‌های روانی کودکی و جنایتی است که هان سو جون نسبت به والدینش مرتکب شده بود، انگیزۀ شدیدی برای یافتن این قاتل زنجیره‌ای از نو متولدشده دارد.
در این میان جونگ باروم افسر پلیس مهربان و دلسوزی است که در این مسیر به موچی می‌پیوندد. این دو به سونگ یو‌هان، پزشکی که ظاهراً فرزند هان سو جون است، به‌عنوان عامل اصلی این قتل‌های زنجیره‌ای مضنون می‌شوند. در این ماجراجویی رازها به‌تدریج آشکار شده و کسانی که باید مسئول اتفاقات غیرمترقبه باشند، یکی‌یکی وارد میدان می‌شوند.
نقاط اوج سریال کره‌ای موش
هان سو جون دارای فرزندی است که می‌تواند تهدیدی برای جامعه به شمار رود؛ زیرا ممکن است به شخصیتی درست شبیه پدرش تبدیل شود. چوی یانگ شین که از کشف ژن‌های سایکوپاتی توسط دکتر لی آگاه است، لایحه‌ای در دست بررسی دارد که مطابق با آن سقط جنین برای بانوان بارداری که فرزندانی دارای ژن جامعه‌گریزی را در درون خود می‌پرورانند، الزامی خواهد بود.
اما مسأله این‌جاست که با توجه به ردشدن لایحۀ مورد نظر، آیا مادری که جنینش دارای ژن جامعه‌گریزی یا سایکوپاتی است، می‌تواند در انتخاب سقط جنین آزادانه عمل کند یا خیر؟
ما در این درام می‌بینیم که چگونه هر دو مادر تصمیم می‌گیرند فرزندان خود را نگه دارند. آیا این تصمیم با پروندۀ منسوب به قتل‌های زنجیره‌ای که سال‌ها بعد رخ می‌دهد، ارتباطی دارد؟
سریال کره‌ای موش: درامی تأمل‌برانگیز
از آن‌جایی که این سریال در سبک نیمه‌واقعی ساخته شده است، بینندگان باید این نکته را در نظر داشته باشند که هیچ ژن واحدی برای تعیین سایکوپات و جامعه‌گریز بودن یک فرد وجود ندارد و روش‌های پیوند مغز نیز هنوز ابداع نشده است. با وجود این، طرح داستانی این سریال بسیار جالب بوده و اشتیاق متخصصان به گفت‌وگو دربارۀ میزان تأثیر عوامل ژنتیکی بر رشد کودک را برانگیخت.
درست است که طرح کی‌درامای موش، داستان‌محور و زاییدۀ قوۀ تخیل نویسنده است، اما فیلم‌نامه هنوز هم فضایی را برای پی‌بردن به فرضیات حقیقی و علمی ایجاد می‌کند. اگر به دوران کودکی جائه هون (نام اصلی یکی از شخصیت‌های سریال که با گذشت زمان آشکار می‌شود) نگاهی بیندازیم، درمی‌یابیم که اگرچه او از پیش استعداد ژنتیکی لازم برای تبدیل‌شدن به یک سایکوپات را دارد، اما در خلال بزرگ‌شدن خود با اتفاقاتی، مانند خفگی تا سرحد مرگ، مواجه می‌شود که میل به جامعه‌گریزی را در او تقویت می‌کند.
جائه هون، کودکی که اکنون به یکی از بزرگ‌سالان این اجتماع تبدیل شده است، منتقل‌کنندۀ پیامی است که می‌گوید: «ژن‌ها تنها دلیل شکل‌گیری شخصیت نهایی یک فرد نیستند». اگرچه ممکن است در طول سریال به‌صراحت به این موضوع اشاره نشده باشد، اما روایت زندگی این شخصیت برای به تصویر کشیدن نظریه‌های موجود در علم روان‌شناسی کافی است.
چرخش اتفاقات سریال موش واقعاً هیجان‌انگیز است و می‌تواند با پیچش‌های داستانی و مجموعه بازیگران شگفت‌انگیز خود، شما را از روی صندلی‌تان بلند کند! به‌گونه‌ای که مشتاقانه منتظر قسمت بعدی سریال بوده و در این میان با شکل‌دادن به تئوری‌های ذهنی خود کارآگاه‌بازی‌هایتان را پیش می‌برید.
چرا باید سریال کره‌ای موش را ببینیم؟
این درام بیش از آن‌که روایت‌گر داستانی هیجان‌انگیز و جنایی باشد، به مخاطب یادآوری می‌کند پیش از برچسب‌گذاشتن روی افراد، کمی به این موضوع بیندیشد که شاید حقیقت تمام آن چیزی نباشد که او می‌بیند! در «موش» شاهد شکل‌گیری نمونه‌های برجسته‌ای از برچسب‌های ناعادلانه به بعضی افراد هستیم که قضاوت‌های نادرستی از جانب جوامع و رسانه‌های عمومی بر آنان تحمیل شده است. شخصیت‌هایی که همواره به‌عنوان یک تهدید در نظر گرفته شده و بار ژنتیک پدرانشان را به دوش می‌کشند. همین موضوع کافی است تا تحقیقات رنگ‌وبویی مغرضانه به خود گرفته و از واقعیت دور شوند.
موش یک درام کره‌ای خوش‌ساخت و تفکربرانگیز است که جنبۀ تاریک بشریت را مورد بررسی قرار می‌دهد؛ دنیایی که در آن کودکان معصوم و انسان‌های بی‌گناه چیزی فراتر از یک «موش آزمایشگاهی» نزد صاحبان قدرت نیستند؛ و نام سریال نیز با الهام از همین موضوع انتخاب شده است.
این سریال به‌شدت و بارها و بارها با ذهن مخاطب بازی کرده و جرأت پلک‌زدن را از او می‌گیرد؛ زیرا در هر لحظه اتفاقات جدیدی به جریان می‌افتد که ذهنیت شما را نسبت به نتایج اتفاقات پیشین دچار شک و تردید می‌کند. ویژگی تأمل‌برانگیز کی‌درامای موش کاوش در ماهیت یک بیمار روانی و انگیزۀ پنهان او از قتل‌هایی است که مرتکب می‌شود. پرسش‌های مهمی مبنی‌بر این‌که آیا جامعه‌گریزی یک بیماری ذاتی بوده و یا نتیجۀ تجربیات ناخوشایند زندگی است، در این سریال مطرح می‌شود. همچنین به تأثیر روان‌شناختی تروما و تأثیرات درازمدت آن بر سلامت روانی افراد می‌پردازد.
گفتنی است از آن‌جایی که موش Mouse حاوی صحنه‌هایی دلخراش بوده و خشونت‌های بی‌رحمانه‌ای را به تصویر می‌کشد، پیشنهاد می‌کنیم در صورتی که روحیات حساسی دارید از دیدن این مجموعه امتناع ورزید.
درنهایت، لازم است بگویم که سایکوپات‌ها تنها کسانی نیستند که می‌توانند جان انسان‌ها را بگیرند، بلکه تعصبات بی‌رویۀ جامعه نیز می‌تواند افراد را به‌سوی مرگی دلخراش سوق دهد.
منبع: KdramaDiary
نظر یا دیدگاه خود را، راجع به این نوشته در این محل درج نمایید.