VM

دهکده اندیشه‌ها
تعامل اندیشه‌ها، راهی مطمئن برای تغییر

tayebe_hosseini

@tayebe_hosseini

comment
bookmark
more-options
comment
bookmark
more-options

کوله‌باری از زباله

نگاهی به حضور زباله‌گرد‌ها در سطح شهر

کوله‌باری از زباله

ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥﻫﺎ، ﮐﻮﭼﻪﻫﺎ ﺍﮔﺮ ﮔﺬﺭ ﮐﻨﯽ. ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺯﺑﺎﻟﻪﮔﺮﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩﺍﯼ، ﯾﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻩﺍﯼ. ﯾﮏ ﺳؤﺍﻝ، ﺧﻮﺏ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﯼ، ﺯﺑﺎﻟﻪﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﯽ؟ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﻧﻤﯽﺭﺳﺪ. ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺩﻟﯿﻞ ﻭ ﻧﺤﻮﻩٔ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮑﺶ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﯼ ﯾﺎ ﻧﻪ؟ ﺑﺎﺯﻡ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺟﻮﺍﺑﺘﺎﻥ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺳﺖ. ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﺁﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪﯼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﺩﻫﺪ. ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﺣﺠﻢ ﺯﺑﺎﻟﻪﻫﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ، ﻣﺤﺘﻮﯾﺎﺕ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﻪ؟ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﺩﺍﺧﻞ ﺯﺑﺎﻟﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﺮﺩﯼ؟ ﯾﺎ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯽ؟ ﺍﮔﺮ ﻣﺒﻠﻐﯽ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﯽ، ﭼﻪ؟ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ؟!! ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻩﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟

ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺩ ﻧﺎﻣﺘﻌﺎﺭﻑ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺳﻌﯽ می‌کند ﮐﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﺒﻮﻻﻧﺪ. ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺧﻠﻮﺕﺗﺮ، ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﻧﺸﺪﻥ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻮﯾﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﯽﺣﺴﯽ می‌شوی. ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ!

ﺧﻤﯿﺪﻩ ﺭﺍﻩﺭﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺯﻥ ﺯﯾﺎﺩ ﺯﺑﺎﻟﻪﻫﺎ ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺩﯾﺪﻩﻧﺸﺪﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺻﻮﺭﺕ، ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺮﺣﻢﺁﻣﯿﺰ ﻭ ﻧﺪﯾﺪﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪﯼ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﻣﯽﺭﺳﺪ. ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺯﻧﺪﻩﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﯾﺪﻩﺁﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺴﻞﻫﺎﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩٔ ﺧﻮﯾﺶ. ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻧﺎﻥ ﺷﺐ، ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻌﻄﯿﻼﺕ.

ﻣﺴﯿﺮ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺩﻥ، ﻧﮕﺎﻩ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥﻫﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻪﻫﺎﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻋﺒﻮﺭ. ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥﻫﺎ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻈﺮﻩﺍﯼ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻏﻨﯽ ﻭ ﻓﻘﯿﺮ ﯾﮑﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻗﺪﻡﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﺎ ﻓﻘﻂ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ. ﺩﯾﺪﻥ ﻧﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﺗﺮﺣﻢﺍﻧﮕﯿﺰ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺩﺭﺩﯼ ﺩﻭﺍ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﻓﻘﻂ ﻧﻤﮏ ﺭﻭﯼ ﺯﺧﻤﯽ ﻣﯽﭘﺎﺷﺪ، ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺳﺖ. ﻧﯿﺖ ﺯﺑﺎﻟﻪﮔﺮﺩﯼ ﺟﻠﺐ ﺗﺮﺣﻢ ﻧﯿﺴﺖ، ﻧﯿﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﻘﺎﺳﺖ.

ﺯﺑﺎﻟﻪﮔﺮﺩﯼ، ﮔﻮﺍﻫﯽ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ، ﻣﺤﺪﻭﺩﯾﺖ ﺳﻨﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻧﻮﻉ ﺟﻨﺴﯿﺖ ﻫﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺳﺎﺑﻘﻪٔ ﮐﺎﺭ ﺍﺻﻼً ﻣﻄﺮﺡ ﻧﯿﺴﺖ. ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻨﻌﻄﻒ ﻭ ﺷﻨﺎﻭﺭ ﺍﺳﺖ. ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺣﺪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺧﻔﻪﮐﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﻭ ﻋﺰﺕﻧﻔﺲ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﻮﯼ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﺗﻼﺵ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﻣﺮﺗﺐ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯽ، ﺍﺩﮐﻠﻦ ﯾﺎ ﻋﻄﺮﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﯽ، ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺁﺭﺍﺳﺘﮕﯽ ﺍﺳﺖ. ﺗﻔﮑﯿﮏ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﯿﺪ ﺁﺭﺍﺳﺘﮕﯽ ﺭﺍ ﺯﺩﻥ، ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺑﻮﯼ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺳﺮﻭﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯽ ﺍﺩﮐﻠﻦﺯﺩﻥ ﻭ ﺷﯿﮏﮐﺮﺩﻥ ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ، ﺁﺭﺍﺳﺘﮕﯽ ﻭ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺵ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻐﻞ ﻣﺪﺕ ﮐﻤﯽ ﺩﻭﺍﻡ می‌آﻭﺭﺩ.

ﺯﺑﺎﻟﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ می‌آوری ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﻄﻞ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﯼ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﯽﺍﻓﺘﯽ ﻓﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺳﻄﻞ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺣﺘﻤﺎً ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ. ﺟﻠﻮﺗﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﺭﻭﯼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯼ ﮐﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻩﺍﯼ. ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﮏ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﮑﺶ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮐﻨﺎﺭ‌ ﺯﺩﻥ ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯿﺎﻥ ﺯﺑﺎﻟﻪﻫﺎﺳﺖ. ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﻢ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﻋﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩﮔﺮﻓﺘﻪﺷﺪﻥ ﻭ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻧﻮﻋﯽ ﺑﯽﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻭ ﺑﯽﺣﺴﯽ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ﺣﺲ می‌کنی. ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﻄﻞ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﺩﻟﯿﻞ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﯿﺎﻭﺭﯼ ﻭﻟﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﻏﺮﻭﺭﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯿ‌‌ﺪﻫﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻄﻞ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﺮﺳﯽ. ﻣﺴﯿﺮ ﻃﻮﻻﻧﯽﺗﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻣﯽﮔﺮﺩﯼ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ، ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﻌﺪﯼ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻄﻠﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ.

ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﮔﺰﮐﺮﺩﻥ، ﺳﮑﻮﺕ، ﻓﺎﺻﻠﻪﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﺍﺯ ﺧﻮﺩ، ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ، ﺗﻠﻨﺒﺎﺭﺷﺪﻥ ﺳﺨﻦﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺒﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻗﺪﻡﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﯿﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺣﻀﻮﺭﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩﮔﺮﻓﺘﻪﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ. ﻧﯿﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﻐﻞ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻮﺩ، ﻭﻟﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺧﻮ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ. ﻧﮕﺎﻩﻫﺎ ﺑﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﻓﺮﺩ ﻓﻘﻂ ﮔﺮﺩﺵ ﺳﺮیعی ﺭﻭﯼ ﺍﻭ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ بلافاصله ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺣﺲ ﻭ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﮔﯿﺮﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﮔﻮﺷﻪﭼﺸﻤﯽ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻓﻘﻂ ﻧﺬﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﺴﯿﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻓﻘﻂ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ، ﺗﺎ ﭼﻪ ﺯﻣﺎﻥ؟ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍ. ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺷﺐ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪﺑﺎﺭﯼ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺑﻮﯼ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎ ﻭ ﺑﺪﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺪ. ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﯼ ﺭﺍﻩﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﻫﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺧﻤﯿﺪﻩ ﺭﺍﻩﻧﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺟﺎﯾﯽ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥﻫﺎﺳﺖ. ﮔﻮﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﮔﺮﺩﻫﺎ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﻣﯽﺩﺍﺭﺩ.

ﺗﻮﺟﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﺸﺘﮓ ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﺄﺳﻒ «ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺯﺑﺎﻟﻪﮔﺮﺩﯼ ﺩﯾﺪﻩﺍﻡ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻋﻈﻤﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟!!!» ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭼﻄﻮﺭ؟ ﺯﺑﺎﻟﻪﮔﺮﺩﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﯾﺎ ﺑﺎﺯﺍﺭ، ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ؟ ﭘﺴﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻻﯾﮏ می‌خوﺭﺩ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺣﺠﻢ ﺯﯾﺎﺩ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺑﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺯﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺯﺭﺩ ﺟﯿﻎ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺸﺘﮓﮔﺬﺍﺭﯼ ﮐﻔﺎﯾﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﯽ ﺟﺪﯼﺗﺮ ﺍﺳﺖ.

comment
bookmark
|

نظر یا دیدگاه خود را، راجع به این نوشته در این محل درج نمایید.